Η Συνθήκη του Κιότο η οποία από τον Φεβρουάριο μπήκε σε εφαρμογή, είναι λίγο πολύ γνωστή στους περισσότερους ενεργούς πολίτες της χώρας μας. Περισσότερο ίσως για την συνεχιζόμενη άρνηση των ΗΠΑ να την υπογράψουν πέρα για το περιεχόμενο της.
Πόσοι γνωρίζουν τις λεπτομέρειες της συνθήκης και τις υποχρεώσεις των κρατών που την υπέγραψαν πέρα από την μείωση των βιομηχανικών ρύπων που θεωρήθηκε το πιο επίμαχο σημείο της συνθήκης;
Στην προσπάθειά μας να καλύψουμε το κενό, θα σταθούμε σε εκείνα τα σημεία της συνθήκης που αν και λιγότερο γνωστά είναι εξίσου σημαντικά:
Κατ’ αρχήν το ¶ρθρο 6, το οποίο ορίζει ότι τα κράτη που υπογράφουν τη συνθήκη «πρέπει να αναπτύξουν εθνικές στρατηγικές, σχέδια και προγράμματα για την διατήρηση και αειφόρο χρήση της βιολογικής ποικιλότητας». Με λίγα λόγια δηλαδή στο πλαίσιο της συνθήκης, τα υπογράφοντα κράτη πρέπει να αναπτύξουν περιβαλλοντικό σχεδιασμό με σκοπό την προστασία της βιοποικιλότητας.
Αυτή η ανάγκη αντικατοπτρίζεται επίσης και στις οδηγίες που εκδίδει η Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά με την ανάγκη συνολικού και στρατηγικού σχεδιασμού για το περιβάλλον. Αυτό είναι άλλωστε ένα αίτημα των περιβαλλοντικών ΜΚΟ στην Ελλάδα εδώ και χρόνια. Όλες σχεδόν οι ευρωπαϊκές χώρες αντιλαμβανόμενες την χρησιμότητα και αναγκαιότητα ενός τέτοιου σχεδιασμού έχουν προχωρήσει στην εκπόνηση εθνικής στρατηγικής για το περιβάλλον και στην εκπόνηση σχεδίων δράσης για την εφαρμογή τους.
Η Ελλάδα και την συνθήκη του Κιότο έχει υπογράψει, και μέλος της ΕΕ είναι και η Πολιτεία τονίζει πολύ συχνά την ανάγκη να ακουστεί η κοινωνία των πολιτών.
Συνοψίζοντας λοιπόν, θα έπρεπε μια τέτοια στρατηγική αν όχι να είναι έτοιμη τουλάχιστον να έχει δρομολογηθεί.
Δυστυχώς όμως το μόνο που σχεδιάζεται αυτή τη στιγμή είναι πότε θα έχει χρόνο το ΥΠΕΧΩΔΕ να ασχοληθεί γενικότερα με το περιβάλλον. Για την ώρα δεν φαίνεται να τον έχει βρει πάντως...
Ο κος πρωθυπουργός, έχει ανακοινώσει αρκετές φορές ως τώρα το ενδιαφέρον του για το περιβάλλον. Μήπως ήρθε η ώρα να το δείξει και εμπράκτως και να προχωρήσει επιτέλους στην δημιουργία ενός υπουργείου Περιβάλλοντος το οποίο θα μπορέσει ακριβώς να αντιληφθεί το περιβάλλον ως προτεραιότητα και να χαράξει εθνική στρατηγική;
Μέχρι τώρα η κατάσταση μας έχει δείξει ότι τα Δημόσια έργα πνίγουν το Περιβάλλον το οποίο εντός υπουργείου θεωρείται μάλλον ένα ενοχλητικό εμπόδιο στα διάφορα «αναπτυξιακά» έργα όπως εκτροπές ποταμών, πωλήσεις καταπατημένων εκτάσεων κ.α. Για άλλη μια φορά λοιπόν κάνουμε έκκληση προς την πολιτεία να δει το φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας σοβαρά και να το θέσει στο ύψος που του αξίζει.
