Τον περασμένο Αύγουστο πραγματοποιήθηκε η πρώτη αποστολή της ομάδας πεδίου της ΕΟΕ για την απογραφή και παρακολούθηση της αναπαραγωγής του μαυροπετρίτη στα Βόρεια Δωδεκάνησα. Στην αποστολή αυτή συμμετείχε και η ισπανίδα Carlota Viada, μέλος της SEO (της Ισπανικής Ορνιθολογικής Εταιρείας) με πολύχρονη εμπειρία σε αντίστοιχες δράσεις στην Ιβηρική Χερσόνησο.
Tην εμπειρία της σε αυτό το δεκαήμερο στο Αιγαίο, περιέγραψε σε άρθρο της στο «Quercus», ένα ισπανικό περιοδικό με αντικείμενο το περιβάλλον, το οποίο δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2004.Ακολουθεί ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό απόσπασμα.
Η ενασχόλησή μου με το πρόγραμμα LIFE για τον μαυροπετρίτη άρχισε ουσιαστικά με τη συμμετοχή μου στη Συνάντηση Εργασίας που πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης (τέλη Μαΐου του 2004), στόχος της οποίας ήταν η κατοχύρωση της μεθοδολογίας που θα ακολουθηθεί για την απογραφή του παγκόσμιου αναπαραγωγικού πληθυσμού του μαυροπετρίτη αλλά και η παρακολούθηση της αναπαραγωγικής επιτυχίας του είδους.
Στο περιθώριο αυτής της συνάντησης, μου προτάθηκε από την ΕΟΕ να συμμετάσχω σε μία από τις ομάδες απογραφής του καλοκαιριού κι έτσι βρέθηκα στα Δωδεκάνησα.
Η ομάδα όπου ήμουν μέλος δραστηριοποιήθηκε στα Βόρεια Δωδεκάνησα μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου, και είχε την τύχη να ολοκληρώσει την αποστολή της σε λιγότερες από τις προγραμματισμένες μέρες λόγω καλοκαιρίας. Εντούτοις κατάλαβα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κάθε ομάδα στο Αιγαίο και την απόλυτη εξάρτησή της από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν, κυρίως από τα μελτέμια.
Η απογραφή πραγματοποιήθηκε βάση σχεδιασμού και τα αποτελέσματα ήταν πολύ καλά. Αυτό που απασχόλησε έντονα όμως την ομάδα ήταν τι απέγινε η αποικία στη Κίναρο, όπου οι προηγούμενες εκτιμήσεις μιλούσαν για 150-200 ζευγάρια και στη δική μας καταμέτρηση βρέθηκαν μόνο 10. Κατά την άποψη των δύο μοναδικών κατοίκων του νησιού τα τελευταία 5-6 χρόνια έχει παρατηρηθεί μεγάλη αύξηση σε ποντίκια και αρουραίους και μείωση στο πληθυσμό των βαρβακιών (όπως αποκαλείται τοπικά ο Μαυροπετρίτης). Επιπρόσθετα σε κάποιες περιπτώσεις η μέτρηση από την θάλασσα των πουλιών εν πτήσει δεν είναι αντικειμενική, ιδιαίτερα σε νησίδες με πολύ ψηλές και απόκρημνες ακτές, καθώς για παράδειγμα στη νήσο Λέβιθα καταμετρήθηκαν μόνο 5 πουλιά στον αέρα, ενώ κατά την αποβίβαση στο νησί βρέθηκαν επιπλέον γύρω στα 20. Θα πρέπει εδώ να επισημανθεί ότι εκτός από την καταμέτρηση των μαυροπετριτών η αποστολή κατέγραψε και άλλα σημαντικά είδη όπως σταχτοτσικνιάδες, αετογερακίνες και σπιζαετούς.
Όσον αφορά την εύρεση φωλιών, τα προγενέστερα στοιχεία φάνηκαν να είναι ελλιπή καθώς προέρχονταν από το πρόγραμμα Life του αιγαιόγλαρου, με αποτέλεσμα από τις πρώτες κιόλας μέρες να ανακαλύψουμε καινούργιες τοποθεσίες φωλιάσματος σε βραχώδεις ακτές μεγάλων νησιών αλλά και σε νησίδες όπως στο Κατσούνι όπου βρέθηκαν 15 νέες φωλιές.
Απόδοση από τα ισπανικά: Μαρίλια Καλούλη
