Σε ολόκληρο τον κόσμο οι ορνιθολογικές οργανώσεις αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό το θέμα της ανάπτυξης της αιολικής ενέργειας, αφού είναι πλέον τεκμηριωμένες οι αρνητικές συνέπειες στην ορνιθοπανίδα από τη λανθασμένη χωροθέτηση σχετικών εγκαταστάσεων.

Στην Ελλάδα οι μοναδικές μελέτες παρακολούθησης των επιπτώσεων αιολικών πάρκων έχουν πραγματοποιηθεί στην Δαδιά του νομού Έβρου και την Κρήτη. Ειδικά στην δεύτερη περίπτωση όπου θα αναφερθούμε (αν και η μελέτη βρίσκεται στο στάδιο της επεξεργασίας των δεδομένων) ορισμένα αποτελέσματα είναι ήδη διαθέσιμα.

Η ανάπτυξη των υποδομών αξιοποίησης της Αιολικής Ενέργειας στη χώρα μας, αποτελεί έναν από τους βασικούς στόχους που θέτει το πρόσφατα εγκεκριμένο Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο για τις ανανεώσιμες μορφές Ενέργειας το οποίο αναγνωρίζει με σαφήνεια, ότι μία από τις σοβαρότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις της δημιουργίας και λειτουργίας των Αιολικών Πάρκων, αφορά στα προβλήματα που δημιουργούνται στην ορνιθοπανίδα.

Τα αιολικά πάρκα (ΑΠ), όπως κάθε κατασκευαστική δραστηριότητα, επιφυλάσσουν επιπτώσεις, οι οποίες όμως μπορούν να προληφθούν και να αντιμετωπιστούν με κατάλληλο σχεδιασμό, τόσο κατά την χωροθέτηση και την κατασκευή, όσο και κατά τη λειτουργία τους. Η σημαντικότερη ανησυχία που προκύπτει από τη λειτουργία των ΑΠ αφορά τις επιπτώσεις τους στην ορνιθοπανίδα, ιδιαίτερα όταν η χωροθέτησή τους αφορά περιοχές ορνιθολογικού ενδιαφέροντος.

Είναι βέβαιο ότι τα τελευταία χρόνια στην Ισπανία, η αιολική ενέργεια έχει χαρακτηριστεί από τα μεγαλύτερα μεγέθη ανάπτυξης σε σχέση με τα υπόλοιπα είδη ανανεώσιμης ενέργειας. Η συνολική εγκατεστημένη ισχύς, αυξάνεται σταθερά κάθε χρόνο.

Η μεγαλύτερη περιβαλλοντική -και για πολλούς οικονομική και κοινωνική - απειλή που αντιμετωπίζει σήμερα ο πλανήτης είναι η αλλαγή του κλίματος. Οι επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών είναι ήδη ορατές και αισθητές σε κάθε γωνία του πλανήτη, από τον Αμαζόνιο, μέχρι τα αρχέγονα δάση της Φινλανδίας και την Ασία.

Από τα πρώτα πουλιά που θα συναντήσει κανείς σε κάποιον υγρότοπο θα είναι κάποιοι ερωδιοί. Ο μακρύς λαιμός και το ράμφος, τα ψηλά πόδια και κυρίως η χάρη με την οποία περπατούν στα ρηχά νερά έκαναν τα πουλιά αυτά αξιοπρόσε- χτα ακόμη από την αρχαιότητα και ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) ήταν ο πρώτος που τα περιέγραψε.

Τοπικά: Κουκάλογο, Αλογόκουκο, Κουκουτάλογο, Ασπρόκοτα, Τυροκόμος, Χελωνάς, Μπατζουτιέρα, Μπάτζος, Μπούρντου Κ΄σάρρου (Βλάχικη), Σλανάρκα, Κάινα-Μάινα (Πέλλα), Άκμπαμπα (Θράκη)

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία βγήκε στο πεδίο για το μακροβιότερο της πρόγραμμα παρακολούθησης: τις Μεσοχειμωνιάτικες Καταμετρήσεις Υδροβίων (ΜΚΥ). Από το 1968, εδώ και 40 χρόνια δηλαδή, μέλη και φίλοι της ΕΟΕ επισκέπτονται στα μέσα Γενάρη όλους τους σημαντικούς υγροτόπους της χώρας και καταμετρούν τα διαχειμάζοντα υδρόβια πουλιά, καταγράφοντας βέβαια και κάθε άλλη αξιόλογη παρατήρηση.

Η άνοιξη πλησιάζει σιγά σιγά και τα χελιδόνια αρχίζουν να ξεσκονίζουν τα φτερά τους Ετοιμάζονται για το μεγάλο ταξίδι που θα τα φέρει για άλλη μια χρονιά κοντά μας! Μήπως ήρθε η ώρα να τα γνωρίσουμε λίγο καλύτερα;