Αυτό που κάνει την Κρήτη κατάλληλη για καταφύγιο των αρπακτικών είναι η πλούσια γεωμορφολογία της. Αλλεπάλληλα ρήγματα, ανυψώσεις και καταβυθίσεις τμημάτων έδωσαν τους σημερινούς ορεινούς όγκους της Κρήτης και κυρίως τις ορθοπλαγιές και τα πολυάριθμα φαράγγια της που είναι ιδανικά καταφύγια για τα αρπακτικά. Επιπλέον, τα ασβεστολιθικά πετρώματα που κυριαρχούν στα ορεινά και ημιορεινά διάβρωνονται έντονα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κατάλληλες θέσεις για το φώλιασμα των αρπακτικών. Η διάβρωση των ασβεστολιθικών πετρωμάτων είναι άλλωστε κι ο λόγος που στο νησί βρίσκονται πολλά φαράγγια. Για παράδειγμα, μόνο στο Νομό Χανίων έχουν καταγραφεί 57 φαράγγια, ενώ στο Νομό Ηρακλείου υπάρχουν πάνω από 50 φαράγγια.

Οι τεράστιες ανοικτές εκτάσεις της Κρήτης ευνοούν την αναζήτηση λείας και είναι άλλος λόγος που το νησί αποτελεί καταφύγιο αρπακτικών πουλιών. Το 25 τοις εκατό της επιφάνειας της Κρήτης καλύπτεται από φρύγανα, το 10 τοις εκατό από μακκία βλάστηση, ενώ μόλις το πέντε τοις εκατό από δάση, που στην πλειοψηφία τους είναι αραιοί πρινώνες στα ημιορεινά και τα ορεινά.

Στην Κρήτη παρατηρούνται 36 από τα 48 είδη αρπακτικών που απαντώνται στην Ευρώπη, ενώ οκτώ από αυτά είναι απειλούμενα είδη. Εκτός από το Γυπαετό, ο οποίος κατατάσσεται στα κινδυνεύοντα αφού απειλείται με εξαφάνιση συναντώνται στο νησί ο Χρυσαετός (Aquila Chrysaetus), ο Σπιζαετός (Hieraaetus fasciatus) και το Χρυσογέρακο (Falco biarmicus), που ανήκουν στην κατηγορία των τρωτών ειδών (δηλαδή είδη που οι πληθυσμοί τους βρίσκονται υπό συνεχή πίεση). Η Αετογερακίνα (Buteo rufinus) είναι επίσης κάτοικος της Κρήτης που κατατάσσεται στα σπάνια είδη, όπως και το Πετρίτης (Falco peregrinus) και ο Μαυροπετρίτης (Falco eleonorae), που δεν γνωρίζουμε ακριβώς την κατάστασή τους.

Τα αρπακτικά πουλιά της Κρήτης είναι είδη προτεραιότητας για την Ευρωπαϊκή Ένωση και προστατεύονται από την Ευρωπαϊκή Οδηγία 92/43/ΕΟΚ για τη Διατήρηση των Φυσικών Ενδιαιτημάτων καθώς και της Αγριας Πανίδας και Χλωρίδας.