Η κύρια απειλή που αντιμετωπίζει το είδος σχετίζεται με την ενόχληση των αναπαραγώμενων πουλιών από την παρουσία του ανθρώπου πάνω στις νησίδες, κάτι που συνδέεται με δραστηριότητες όπως η κτηνοτροφία, ο τουρισμός, η αλιεία, το κυνήγι και η συντήρηση και κατασκευή υποδομών.

Στα νησάκια της λιμνοθάλασσας Τσουκαλιό και Λογαρού του Αμβρακικού Κόλπου βρίσκονται εγκατεστημένες, οι αποικίες ενός από τα σπανιότερα είδη πουλιών του κόσμου: του αργυροπελεκάνου. Ο αργυροπελεκάνος είναι το σπανιότερο από τα επτά είδη πελεκάνων που υπάρχουν στον κόσμο και το δεύτερο σε μέγεθος είδος πουλιού στον πλανήτη.

Ο Αρτέμης (Calonectris diomedea) είναι ένα από τα τρία "γνήσια" θαλασσοπούλια της Ελλάδας. Τα άλλα δύο είναι ο Μύχος και ο μικροσκοπικός Πετρίλος.

Τοπικά: Κουκάλογο, Αλογόκουκο, Κουκουτάλογο, Ασπρόκοτα, Τυροκόμος, Χελωνάς, Μπατζουτιέρα, Μπάτζος, Μπούρντου Κ΄σάρρου (Βλάχικη), Σλανάρκα, Κάινα-Μάινα (Πέλλα), Άκμπαμπα (Θράκη)

Η Βαλτόπαπια (Aythia nyroca) είναι μία σχετικά μικρή πάπια που ανήκει στις λεγόμενες βουτόπαπιες, καθώς συνηθίζει να βουτά για να βρει την τροφή της (προνύμφες εντόμων, καρκινοειδή, μαλάκια αλλά και υδρόβια φυτά). Είναι από τις λιγότερο φανταχτερές πάπιες, με ομοιόχρωμη σκούρη κοκκινο-κάστανη εμφάνιση και έχει σαν μοναδική εξαίρεση το λευκό πίσω μέρος του σώματος και την ουρά.

Ο Βασιλαετός (Aquila heliaca) είναι ένα από τα σπανιότερα αρπακτικά πουλιά της Ευρώπης με κατανομή από τη νοτιοανατολική Ευρώπη έως τη λίμνη Βαϊκάλη και το βόρειο Πακιστάν. Στην Ευρώπη το είδος εμφανίζεται κυρίως στα Καρπάθια, στα νότια και ανατολικά Βαλκάνια, στους λόφους και στις στέπες της νοτιοανατολικής Ουκρανίας και της Ρωσίας.

Ένα από τα πλέον σπάνια αρπακτικά που φιλοξενεί η χώρα μας είναι και ο Γυπαετός, ένα πουλί των ορεινών οικοσυστημάτων. Το επιστημονικό του όνομα είναι Gypaetus barbatus, όπου barbatus σημαίνει μουστακαλής και το πήρε από το μουστάκι που εύκολα διακρίνεται στις δύο πλευρές του ράμφους του.

Από τα πρώτα πουλιά που θα συναντήσει κανείς σε κάποιον υγρότοπο θα είναι κάποιοι ερωδιοί. Ο μακρύς λαιμός και το ράμφος, τα ψηλά πόδια και κυρίως η χάρη με την οποία περπατούν στα ρηχά νερά έκαναν τα πουλιά αυτά αξιοπρόσε- χτα ακόμη από την αρχαιότητα και ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) ήταν ο πρώτος που τα περιέγραψε.

Οι Κεφαλάδες είναι Στρουθιόμορφα της οικογένειας των Laniidae. Η οικογένεια αποτελείται από 31 είδη κατανεμημένα σε τρία γένη. Το όνομα της οικογένειας (Lanius) έχει λατινική ρίζα και σημαίνει χασάπης για αυτό και σε αρκετές χώρες οι κεφαλάδες είναι γνωστά επίσης ως "πουλιά χασάπηδες" λόγω των συνηθειών διατροφής τους. Τα αφρικάνικα είδη είναι γνωστά ως fiscals, που προέρχονται από τον αφρικανολλανδικό όρο για το δήμιο, που είναι fiskaal.

Το Κεφαλούδι είναι μια πάπια με ασυνήθιστη εμφάνιση, απαραγνώριστη για όσους τυχερούς το συναντήσουν σε κάποιο υγρότοπο. Το αρσενικό έχει χοντρό άσπρο κεφάλι με μαύρο σώμα και γαλαζωπό "πρησμένο ράμφος", ενώ το σώμα του είναι ανοιχτόχρωμο καφέ και η μυτερή σκληρή ουρά του είναι συχνά ανασηκωμένη, δίνοντάς του μια χαρακτηριστική σιλουέτα.

Όλοι συμφωνούν με τη διαπίστωση της BirdLife International ότι τις τελευταίες δεκαετίες η μείωση των πληθυσμών του είναι ραγδαία. Εξάλλου, από πολλά άλλα χωριά έχει ήδη εξαφανιστεί, όπως και από πολλές χώρες της Ευρώπης.

Μαυροπετρίτης (Falco eleonorae) είναι το επίσημο ελληνικό όνομα ενός γερακιού που είναι γνωστό με το κοινό όνομα Βαρβάκι. Είναι ένα από τα πιο ασυνήθιστα ευρωπαϊκά πουλιά και το πιο σημαντικό είδος που φιλοξενεί η Ελλάδα.

Η Κοκκινόχηνα (Branta ruficollis) είναι μία από τις μικρότερες σε μέγεθος αγριόχηνες του κόσμου: έχει μήκος σώματος 53-56 εκ., όσο δηλαδή μία Πρασινοκέφαλη (Anas Platyrhynchos), καθώς και μικρό κεφάλι και ράμφος, ενώ κατά τα άλλα διαθέτει όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά των αγριόχηνων, δηλ. μυτερές, δυνατές φτερούγες και κοντά πόδια.

Πρόκειται για την σπανιότερη χήνα της Ευρώπης και είναι παγκόσμια απειλούμενο είδος. Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα οι πληθυσμοί της Νανόχηνας υπέστησαν μία δραματική μείωση τόσο στους χώρους φωλιάσματος όσο και στους χώρους διαχείμανσης ή κατά μήκος των ζωνών μετανάστευσης. Από τη δεκαετία του 1940 οι πληθυσμοί της έχουν μειωθεί περισσότερο από 90% με αποτέλεσμα σήμερα ο παγκόσμιος πληθυσμός να κυμαίνεται περίπου στις 50.000 άτομα, εκ των οποίων περίπου 1000 άτομα ξεχειμωνιάζουν στην Ευρώπη.

Ζει σε υγροτόπους με στάσιμα ή λίγο ρέοντα ρηχά γλυκά νερά και σπανιότερα, το χειμώνα, σε παράκτιους υγροτόπους. Φωλιάζει κατά αποικίες σε καλαμιώνες ή σε πυκνά δένδρα.

Η Λεπτομύτα (Numenius tenuirostris) είναι ένα μεσαίου μεγέθους παρυδάτιο, ένα από τα 6 είδη τουρλιών του ίδιου γένους που υπάρχουν στον πλανήτη μας σήμερα. Φωλιάζει κάπου στη ΝΔ Σιβηρία, όπου στην δεκαετία του ‘20 είχαν ανακαλυφθεί ελάχιστες φωλιές. Έκτοτε και μέχρι τώρα, κανείς δεν κατάφερε να ξαναβρει έστω και μια φωλιά, αν και το είδος φαίνεται να αναπαράγεται ακόμα, έστω και σε ελάχιστους αριθμούς.

Ο Πελαργός είναι ένα από τα πιο γνωστά και πιο εντυπωσιακά είδη πουλιών των Ελληνικών υγροτόπων. Στα πλαίσια της Παγκόσμιας Απογραφής του Πελαργού το 2004, το Ελληνικό Κέντρο Δακτυλίωσης μαζί με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία διεξήγαγε την Εθνική Απογραφή του Πελαργού.

Το όνομα του γένους Oenanthe το συναντάμε και ως ονομασία ενός γένους φυτών και προέρχεται από την ελληνική λέξη "οίνος" και "ανθός", επειδή η μυρωδιά των λουλουδιών αυτών μοιάζει με τη μυρωδιά του κρασιού. Στην περίπτωση του Πετροκλήδων, η επιστημονική ονομασία του έχει να κάνει το ότι όταν έρχεται από την Αφρική, στην ανοιξιάτικη μετανάστευση, εμφανίζεται την περίοδο της άνθησης των σταφυλιών.

Ο Σπιζαετός κατατάσσεται στα όχι παγκοσμίως απειλούμενα σε παγκόσμιο επίπεδο είδη, ενώ η BirdLife International τον έχει κατατάξει στα απειλούμενα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο είδη. Στην Ελλάδα έχει καταταχθεί στα Τρωτά στο Ελληνικό Κόκκινο Βιβλίο.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ελληνικής υπαίθρου την άνοιξη, είναι οι αναπαραγωγικές φωνές των αρσενικών τσιχλονιών. Καθισμένα συνήθως στις κορυφές θάμνων και μικρών δέντρων αρχίζουν από νωρίς το πρωί ένα τραγούδι απαράμιλλο, γαργαριστό και συνεχές που αναλόγως το είδος, διαφοροποιείται σε χρόνο και λαρυγγισμούς.

Η άνοιξη πλησιάζει σιγά σιγά και τα χελιδόνια αρχίζουν να ξεσκονίζουν τα φτερά τους Ετοιμάζονται για το μεγάλο ταξίδι που θα τα φέρει για άλλη μια χρονιά κοντά μας! Μήπως ήρθε η ώρα να τα γνωρίσουμε λίγο καλύτερα;