Με τους πομπούς τα πράγματα είναι διαφορετικά σε σχέση με την μέθοδο της δακτυλίωσης. Ο δορυφορικός πομπός είναι τοποθετημένος στην πλάτη του Πελαργού, στην οποία κρατιέται με νάιλον σχοινιά ενώ παίρνει ενέργεια από τον ήλιο.

Το σημαντικό πλεονέκτημα από τη χρήση των δορυφορικών πομπών είναι ότι τα στοιχεία, όσον αφορά τη συμπεριφορά και τη διαδρομή μετανάστευσης, μπορούν να συλλεχθούν για τα μεμονωμένα πουλιά.

Από έναν πελαργό με δορυφορικό πομπό μπορούν να συλλεχθούν καθημερινά πολύ σημαντικές πληροφορίες από εκατοντάδες ή και χιλιάδες θέσεις, για ένα μέρος της ζωής του που είναι η μετανάστευση. Από έναν γερμανικό πελαργό, για παράδειγμα, συλλέχθηκαν από το δορυφόρο σε 10 μήνες στοιχεία για 1.400 θέσεις, μια τεράστια δηλαδή ποσότητα πληροφοριών.

Κάθε 50 δευτερόλεπτα η συσκευή αποστολής σημάτων στέλνει ένα σήμα που λαμβάνεται από έναν δορυφόρο. Αυτοί είναι οι "NOAA- δορυφόροι" που ακολουθούν μια πολική τροχιά και μπορούν να λάβουν και να αποθηκεύσουν όλες τις πληροφορίες που δέχονται.

Όταν οι δορυφόροι έρθουν σε επαφή με τον επίγειο σταθμό τους διαβιβάζουν όλα τα στοιχεία που έχουν συλλέξει. Τα στοιχεία αυτά αναλύονται κατόπιν στον επίγειο σταθμό στην Τουλούζη της Γαλλίας. Κάθε ημέρα η συσκευή αποστολής σημάτων μπορεί να σταματήσει σε 8 θέσεις.

Οι θέσεις που δίνονται από το δορυφόρο χρησιμοποιούνται για να παραχθούν χάρτες με τις μεταναστευτικές πορείες των πελαργών. Παίρνοντας αυτές τις συντεταγμένες και με την βοήθεια ενός GPS (Global Positioning System) είναι εύκολο σε κάποιον ερευνητή να πάει σε μια ορισμένη θέση και να παρατηρήσει το πουλί που έχει τον δορυφορικό πομπό συλλέγοντας στοιχεία και από την περιοχή.