Την άνοιξη αρχίζει η μετανάστευση των μεγάλων κοπαδιών από Αφρική για Β.Ευρώπη. Το πρωί τα βλέπεις να καταφθάνουν σε κοπάδια. Δε θα παραμείνουν για πολύ στην λιμνοθάλασσα, ίσως και μόνο μία μέρα. Το σούρουπο ακούς τις κραυγές τους να φωνάζουν το ένα το άλλο σήμα για να συγκεντρωθεί το κοπάδι και να συνεχίσει το ταξίδι για το Βορρά.

Η μετανάστευση ξεκινάει τέλη Φεβρουαρίου για τα πουλιά που δε πάνε πολύ βόρεια και το κλίμα αρχίζει να ζεσταίνει νωρίς. Τα πουλιά που θα φτάσουν στη Σιβηρία θα περάσουν μόνο τον Μάιο.

Το ένστικτο της αναπαραγωγής τους καλεί, όποιος φτάσει πρώτος θα έχει και περισσότερες επιλογές για την εύρεση καλύτερης θέσης που θα φτιάξει την φωλιά του.

Νανοσκαλίδρα

Ανήκει στην οικογένεια των παρυδάτιων πουλιών. Παρυδάτια λέγονται όλα αυτά τα πουλιά που τρέφονται σε πολύ ρηχά νερά και γι'αυτό έχουν σχετικά ψηλά πόδια και μακριά ράμφη και τρέφονται με σκουλήκια.

Το μέγεθος τους ράμφους τα βοηθάει να τρέφονται άλλα πιο βαθιά και άλλα πιο ρηχά, έτσι μπορούν να εκμεταλλεύονται καλύτερα τους φυσικούς πόρους των υγροτόπων.

Φοινικόπτερα

Είχαν παρατηρηθεί εδώ από το 1832 από κάτι Γάλλους φυσιοδίφες. Αναπαράγονται στην Γαλλία και Ισπανία, το χειμώνα πάνε κυρίως στην Αφρική αλλά ένας μεγάλος αριθμός (7.000 πουλιά) ξεχειμωνιάζει στην Ελλάδα.

Το χρώμα τους το αποκτούν σιγά-σιγά με την τροφή, ένα είδος φύκι. Έτσι μπορεί κανείς να υπολογίσει εύκολα την ηλικία ενός φλαμίνγκο.

Τα νεαρά είναι άσπρα αφού μετά από 3 χρόνια θα έχουν φάει αρκετά για να αποκτήσουν αυτό το όμορφο ροζ χρώμα.

Χαλκόκοτα

Ένα από τα πιο σπάνια είδη που επισκέπτονται την λιμνοθάλασσα κατά την Ανοιξιάτικη και Φθινοπωρινή μετανάστευση. Στην Ευρώπη υπάρχουν περίπου 20.000 πουλιά, ενώ από εδώ περνάει το 10% του πληθυσμού της, σε κοπάδια μέχρι 450 πουλιών.

Παίρνει το όνομά της από το χάλκινο της χρώμα και το τρόπο που τρέφεται που μοιάζει σαν την κότα. Έχει μεγάλο καμπυλωτό ράμφος και τρέφεται με σκουλήκια που βρίσκει μόνο στα ρηχά γλυκά νερά του βάλτου που έχουν άφθονη βιομάζα. Παλιά φώλιαζαν στην Ελλάδα, αλλά η μείωση των υγροτόπων περιόρισε και αυτό το είδος που τώρα φωλιάζει στην Μαύρη θάλασσα.

Γλαρόνια

Τα γλαρόνια διαφέρουν από τους γλάρους γιατί σπάνια κολυμπούν. Τρέφονται με μικρά ψαράκια που πιάνουν βουτώντας στο νερό. Ζουν ομαδικά και φωλιάζουν σε ασφαλείς νησίδες στους υγροτόπους. Τα ζευγάρια μένουν μαζί για όλη τους τη ζωή.

Τα γλαρόνια πραγματοποιούν τις μεγαλύτερες μεταναστεύσεις από όλα τα πουλιά. Πολλά διανύουν πάνω από 35.000 χλμ. μεταναστεύοντας από τον Αρκτικό Κύκλο στην Ανταρκτική, ενώ τα νεαρά καπνογλάρονα, είδος γλαρονιού, που δεν φωλιάζουν μπορεί να μη αγγίξουν στεριά ή θάλασσα για χρόνια.

Εδώ έρχονται και τα 8 είδη που υπάρχουν στην Ελλάδα. Στην φωτογραφία βλέπουμε το είδος Καρατζάς που είναι και το μεγαλύτερο σε μέγεθος.

Φωλιάζοντα

Το μικρό μέγεθος της λίμνης και η ανθρώπινη ενόχληση δίνει περιθώρια μόνο σε ένα μικρό αριθμό πουλιών να φωλιάσουν. Συνολικά 5 είδη παρυδάτιων, 1 ερωδιός και 1 νεροπούλα φωλιάζουν στην λιμνοθάλασσα.

Ένα από τα παρυδάτια είναι ο Καλαμοκανάς που πείρε το όνομα του από τα ψηλά πόδια που είναι σα καλάμια. Έχει μακρύ ράμφος και άσπρο χρώμα με μαύρα φτερά. Κάνει τις φωλιές του κατευθείαν πάνω στο χώμα, σε μικρές νησίδες μέσα στον βάλτο, ώστε να είναι αποκομμένες από την στεριά και να προστατεύονται από χερσαίους εχθρούς.

Η εποχή του φωλιάσματος είναι την άνοιξη, τον Απρίλιο. Εδώ έχουμε μέχρι και 40 φωλιές κάθε χρόνο. Τα μικρά μέσα σε 1-2 ώρες αφού γεννηθούν, εγκαταλείπουν τις φωλιές τους και αρχίζουν να τρέφονται μόνα τους με μικρά έντομα και σκουλήκια που βρίσκουν στα ρηχά νερά.

Μέσα στις 4 πρώτες εβδομάδες μαθαίνουν και να πετάνε. Είναι από τα λίγα είδη που τα νεογέννητα είναι ανεξάρτητα από τους γονείς τους από την αρχή για να επιβιώσουν.

Χαραδριός/Θαλασσοσφυριχτής

Παρυδάτιο που φωλιάζει πάνω στην άμμο στις ανοιχτές εκτάσεις των mud-flats όταν δεν έχουν νερό. Φωλιάζουν την Ανοιξη με αρχές καλοκαιριού και κάνουν 3 αυγά. Τα αυγά έχουν το χρώμα της άμμου και έτσι είναι τέλεια καμουφλαρισμένα από τα αρπακτικά.

Οι γονείς υπερασπίζονται τα αυγά τους μπροστά στα αρπακτικά παριστάνοντας τα πληγωμένα και προσποιούμενα την εύκολη λεία ώστε να τα απομακρύνουν από τη φωλιά.

Τα μικρά μόλις γεννηθούν φεύγουν αμέσως από την ακάλυπτη φωλιά, τρέφονται μόνα τους με μικρά σκουληκάκια και μετά από 3 εβδομάδες είναι έτοιμα να πετάξουν.