Η Χαλκόκοτα θα ξαφνιάσει και θα εντυπωσιάσει αυτόν που θα τη δει για πρώτη φορά με την ξεχωριστή και περίεργη όψη της. Μοιάζει με μικρό ερωδιό, αλλά έχει χαρακτηριστικό μακρύ, κυρτό ράμφος.

Ξεχειμωνιάζει στην Αφρική και προς τα τέλη Μαρτίου - αρχές Απριλίου ξεκινά το μακρινό της ταξίδι προς τη Ν.Α. Ευρώπη όπου συνήθως φωλιάζει και περνά τα καλοκαίρια της. Τους ανοιξιάτικους μήνες μπορεί να τη συναντήσει κάποιος ακόμα και στους πιο μικρούς υγρότοπους του τόπου μας σε λίγα άτομα ή και σε μεγάλα κοπάδια. Τότε είναι που εμφανίζεται και στο Πάρκο.

Θα τη δούμε στις όχθες των τεχνητών λιμνών του να αναζητά έντομα, σκουλήκια, σαλιγκάρια και βατράχια, συνήθως μοναχική. Έκπληξη ήταν η άνοιξη του 1998 όταν ένα κοπάδι από 16 Χαλκόκοτες έμειναν για λίγες μέρες στο Πάρκο και χάρισαν αξέχαστες στιγμές στους λιγοστούς τότε επισκέπτες του!

Εντυπωσιακό πουλί, διακρίνεται από το ομοιόμορφο μαύρο πτέρωμά του. Από κοντά και ιδιαίτερα την περίοδο της αναπαραγωγής, το πτέρωμα δείχνει μια πορφυρή, ορειχαλκόχρωμη και πράσινη ανταύγεια. Πετά γρήγορα και με ρηχά φτεροκοπήματα που διακόπτονται πότε πότε από ένα αερογλίστρημα, με το λαιμό τεντωμένο μπροστά και τα πόδια πίσω και αρκετές φορές να κρέμονται. Λεπτή σιλουέτα, με στρογγυλεμένες στην άκρη φτερούγες.

Η φωνή της είναι ένα παρατεταμένο κρώξιμο. Φωλιάζει στη χώρα μας στους μεγάλους υγρότοπους της Βόρειας και Δυτικής Ελλάδας. Σχηματίζει αποικίες, πολλές φορές μαζί με τους ερωδιούς, σε δέντρα , θάμνους και κυρίως μεγάλους καλαμιώνες.

Αγαπά να τρέφεται και να συχνάζει σε υγρολίβαδα και έλη, εκτάσεις που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν συρρικνωθεί δραματικά στην πατρίδα μας.

Γεννά 3-4 γαλαζωπά αυγά. Κατά τη φθινοπωρινή μετανάστευση παρατηρείται σπανιότερα στο Πάρκο.

 

Κείμενο: Γ. Μπεριάτος
Φωτογραφία: Λ. Σταύρακας

 

• Οι πρωταγωνιστές του μήνα
   
• Φυσικό Περιβάλλον

Η Χαλκόκοτα με λίγα λόγια: