Αργυροτσικνιάς

Ένα σπάνιο είδος Ερωδιού που ξεχειμωνιάζει στην λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας σε σημαντικούς αριθμούς (μέχρι 365 άτομα από τα 20.000 που υπάρχουν στην Ευρώπη).

Ασπρο με κίτρινο ράμφος και ψηλά πόδια, τρέφεται κυρίως με μικρά ψαράκια που βρίσκει στο βάλτο και στα ρηχά νερά της λιμνοθάλασσας. Το καλοκαίρι μεταναστεύει στη Βόρεια Ευρώπη για να φωλιάσει (κυρίως στη Μαύρη και στη Κασπία Θάλασσα)

Κορμοράνοι

Είναι ψαροφάγα πουλιά που έρχονται κατά τον Οκτώβριο και παραμένουν μέχρι το Φεβρουάριο όπου επίσης γυρνάνε προς τα βόρεια για να φωλιάσουν.

Στην Ελλάδα φωλιάζουν στην λίμνη Κερκίνη, Πρέσπα, στο Δέλτα του Έβρου και στον Αξιό ποταμό. Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός τους. Σε συνδυασμό με το ότι τρώνε περίπου 500 γρ. ψάρι την ημέρα τα κάνει ιδιαίτερα ανταγωνιστικά πουλιά με τους ψαράδες.

Εδώ ο κορμοράνος έχει ανοίξει διάπλατα τα φτερά του ώστε να μαζέψει αρκετή θερμότητα από τον ήλιο η οποία τον βοηθάει στην πέψη.

Αργυροτσικνιάδες & Κορμοράνοι

Κάτι αξιοπερίεργο της περιοχής είναι ότι οι κορμοράνοι και οι Αργυροτσικνιάδες έχουν αναπτύξει ένα ομαδικό σύστημα ψαρέματος στα κανάλια της λιμνοθάλασσας.

Ο τρόπος ψαρέματος των κορμοράνων είναι πάντα ομαδικός. Τα πουλιά βουτάνε στα νερά το ένα πίσω από το άλλο φοβίζοντας τα ψάρια και ωθώντας τα προς τα μπροστά. Αυτά προσπαθώντας να ξεφύγουν διασκορπίζονται και προς τα άκρα των καναλιών οπού εκεί τα περιμένουν οι Αργυροτσικνιάδες και τα πιάνουν.

Έτσι το ένα είδος βοηθάει το άλλο στην εύρεση τροφής. Πολύ πιθανόν αυτός να είναι και ο λόγος για τον οποίο οι Αργυροτσικνιάδες να βρίσκονται εδώ σε τόσο μεγάλα νούμερα.

Ο ψαραετός

Είναι από τα σπανιότερα είδη αετών στην Ευρώπη που τρέφεται αποκλειστικά με ψάρια. Έχουν απομείνει 5.000 άτομα.

Κάθε χειμώνα έχουμε την τύχη να μας επισκέπτονται και να ξεχειμωνιάζουν 2-3 Ψαραετοί. Η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας είναι ίσως το μοναδικό μέρος στην Ελλάδα όπου ξεχειμωνιάζουν Ψαραετοί, οι υπόλοιποι μεταναστεύουν στην Αφρική.

ʼσπρος με καφέ στο χρώμα, με άνοιγμα φτερών 1.60 μέτρα. Εντοπίζει τα ψάρια από ψηλά και βουτάει με θεαματική ταχύτητα στο νερό για να τα πιάσει.

Αλκυόνη

Κάνοντας μια βόλτα στην λιμνοθάλασσα είναι σχεδόν σίγουρο να παρατηρήσει κανείς μια μικρή γαλαζωτή φιγούρα να πετάει πολύ γρήγορα και κοντά στο νερό. Είναι δίχως άλλο η Αλκυόνη με τα φανταχτερά της χρώματα, η οποία τρέφεται και αυτή με μικρά ψαράκια.

Από αυτό το πουλί βγήκε και ο μύθος για τις Αλκυονίδες μέρες.

Πάπιες

Δεν νοείται υγρότοπος χωρίς πάπιες. Στην λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας ξεχειμωνιάζουν 11 διαφορετικά είδη παπιών. Η πρασινοκέφαλη, το σφυριχτάρι, το κιρκίρι, η ψαλίδα, το θαλασσογέρμανο μεταξύ άλλων. Έρχονται σε αρκετά μεγάλο αριθμό ενώ μερικές είναι πιο σπάνιες από τις άλλες. Οι πάπιες τρέφονται με φύκι και φυτοπλαγκτόν που βρίσκουν στην κυρίως λιμνοθάλασσα.

Τα αρσενικά είναι πάντα πολύχρωμα για να μπορέσουν να τραβήξουν και να εντυπωσιάσουν τα θηλυκά τα οποία αυτά θα διαλέξουν τελικά το ταίρι τους. Τα θηλυκά αντίθετα είναι συνήθως καφετιά και χωρίς χρώματα για να καμουφλάρονται εύκολα όταν θα γεννήσουν τα αυγά τους.

Μέσα στα κοπάδια πολλές φορές βλέπεις τα αρσενικά να τσακώνονται μεταξύ τους για το θηλυκό τους ταίρι που το διαλέγουν από το χειμώνα για να ταξιδέψουν μαζί το ταξίδι της αναπαραγωγής στη Β. Ευρώπη.

Οι φαλαρίδες

Οι φαλαρίδες ή καρακούσια δεν είναι πάπιες αλλά ανήκουν στην οικογένεια των νεροπουλάδων. Έρχονται μέχρι και 5.000 φαλαρίδες και αποτελούν το πιο κοινό χειμωνιάτικο είδος στην λιμνοθάλασσα. Μένουν όλες μαζί σε κοπάδια στη κυρίως λίμνη γιατί έτσι μπορούν να αμυνθούν καλύτερα.

Βουτιχτάρια

Πάλι δεν είναι πάπια, τρέφονται με ψάρια που πιάνουν βουτώντας στο νερό εξού και βουτιχτάρι. Μπορούν να αναπτύξουν μεγάλη ταχύτητα κάτω από το νερό για αυτό τα βλέπεις να εμφανίζονται πάλι μέσα σε λίγα λεπτά σε απόσταση 50 μέτρων. Αυτή η τακτική τα βοηθάει να ξεφεύγουν από τους εχθρούς τους.