Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία παρακολουθεί με αγωνία και εκφράζει την κατηγορηματική αντίθεσή της στη μεθόδευση με την οποία η κυβέρνηση προωθεί το περιβαλλοντικά και κοινωνικά αδιέξοδο έργο της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής. 

Τονίζει δε ότι τα επιχειρήματα του επενδυτή περί «ήπιων περιβαλλοντικών επιπτώσεων» έχουν γίνει αποδεκτά εκ των προτέρων από την κυβέρνηση, παρότι υπάρχει ήδη σοβαρός επιστημονικός αντίλογος (με τελευταίο παράδειγμα το πόρισμα της Γεωπονικής Σχολής του ΑΠΘ), ενώ παράλληλα εκκρεμεί να κριθεί η περιβαλλοντική  διάσταση του έργου από το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της χώρας, το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Τα περιβαλλοντικά ζητήματα δεν αποτελούν ζητήματα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, αλλά αρμοδιότητα του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, το οποίο έχει σοβαρότατες ευθύνες για την ιδιαιτέρως προβληματική διαμορφωθείσα κατάσταση. Εκ του αποτελέσματος είναι εμφανές ότι το αρμόδιο Υπουργείο έχει παραλείψει την ουσιαστική διαβούλευση με την τοπική κοινωνία, η οποία προβάλλει αντίσταση για λόγους σύμφωνους με την προστασία της φύσης.

Η ουσιαστική δημόσια διαβούλευση είναι σημαντικό μέρος της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης ενός έργου και είναι αυτή που εξασφαλίζει την κοινωνική νομιμοποίηση ενός έργου. Είναι αυτή ακριβώς η νομιμοποίηση που απουσιάζει από τη συγκεκριμένη επένδυση. Και δεν θα μπορούσε να συμβαίνει το αντίθετο δεδομένου του μεγέθους των επιπτώσεων στην ποιότητα της ζωής των κατοίκων.

Η επένδυση της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής αποτελεί μέρος της «νέας περιβαλλοντικής πολιτικής» της τελευταίας τριετίας, η οποία εκφράζεται σε μεγάλης κλίμακας έργα που χωροθετούνται σε ιδιαίτερα ευαίσθητα ενδιαιτήματα. Σε αυτό το πλαίσιο περιλαμβάνονται έργα «fast track», ιδιαίτερα χαμηλής ποιότητας μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, επιτάχυνση των διαδικασιών περιβαλλοντικής αδειοδότησης, χωρίς δικλείδες ασφαλείας για τη φύση και με αγνόηση των περιβαλλοντικο-κοινωνικών επιπτώσεων στις τοπικές κοινωνίες. Η Ορνιθολογική στέκεται με σαφήνεια απέναντι σε αυτή την αδικαιολόγητη κατάσταση, που έχει σκοπό το βραχυπρόθεσμο κέρδος, αλλά συντηρείται εις βάρος της κοινωνίας και της φύσης.

Τόσο, λοιπόν, η εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, όσο και οι σχεδιαζόμενες επενδύσεις στις πλέον πολύτιμες ακατοίκητες νησίδες της Ελλάδας, καθώς και άλλα κολοσσιαία έργα με αμφίβολα οικονομικά οφέλη (όπως τα εκτός κλίμακας αιολικά πάρκα σε προστατευόμενες περιοχές και ευαίσθητα οικοσυστήματα, τα μεταλλεία χρυσού σε Θράκη και Κιλκίς κ.ά.), αποτελούν κακό οιωνό για το μέλλον του φυσικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα.