Ο πλούτος των οργανισμών που φιλοξενούνται στον υγρότοπο, συνδέεται με την ποικιλία των βιοτόπων του, τόσο εκείνων που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με το υγρό στοιχείο, όσο και αυτών της περιβάλλουσας ημιορεινής ζώνης.

Στον υγρότοπο εμφανίζονται διαπλάσεις που συνιστούν έναν από τους ελάχιστους ενεργούς τυρφώνες της χώρας μας. Το βάθος της τύρφης ξεπερνάει κατά τόπους και τα 20 μέτρα και αν λάβουμε υπόψη ότι για την παραγωγή ενός μέτρου απαιτούνται περίπου 2.000 χρόνια, προκύπτει ότι η ηλικία του υγροτόπου ξεπερνάει τα 40.000 χρόνια!!

Ο κυρίαρχος τύπος υγροτοπικής βλάστησης είναι οι καλαμώνες, με χαρακτηριστικά είδη τα καλάμια, βούρλα και ψαθιά, όπου βρίσκουν καταφύγιο αρκετά είδη ασπονδύλων, αμφιβίων, ερπετών αλλά και υδρόβιων πουλιών. Στη δυτική πλευρά του υγροτόπου, σχηματίζονται υγρά λιβάδια, ενδιαίτημα σημαντικό για ερωδιούς και παρυδάτια πουλιά. Κατά θέσεις, εμφανίζονται ασβεστούχοι βάλτοι, οικότοπος προτεραιότητας για την Ε.Ε. Υπέροχα στοιχεία στο τοπίο του υγροτόπου είναι οι ανθισμένες ίριδες, οι ορχιδέες και τα νούφαρα στο τέλος της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού.

Σημειακά και στις όχθες των καναλιών που διαρρέουν του υγρότοπο, διατηρούνται συστάδες παρόχθιας βλάστησης, απομεινάρια του παραποτάμιου υγροτόπου του παρελθόντος, με ιτιές, λεύκες και σκλήθρα, ενδιαιτήματα πολύ σημαντικά για τη διαβίωση των υδρόβιων πουλιών. Στη γύρω από τον υγρότοπο αγροτική ζώνη, κυριαρχούν οι κερασιές, ενώ στους γύρω λόφους αναπτύσσονται δάση, θαμνότοποι και λιβάδια, βιότοποι κατάλληλοι για αρπακτικά και στρουθιόμορφα πουλιά.