Σε σχέση με τις άλλες εποχές, τα είδη και οι αριθμοί πουλιών που φωλιάζουν είναι περιορισμένοι. Αυτό οφείλεται βασικά στην μικρή έκταση της περιοχής, στη συρρίκνωση κάποιων βασικών ενδιαιτημάτων (π.χ. έλη γλυκού νερού), όπως και στην ανθρώπινη ενόχληση που περιορίζει τα αδιατάρακτα σημεία που είναι σημαντικά ώστε τα πουλιά να φωλιάσουν. Παλαιότερα, όταν το έλος γλυκού νερού ήταν πιο εκτεταμένο, φαίνεται πως φώλιαζαν αξιόλογοι αριθμοί από υδρόβια είδη.

Σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει μία ανάλογη ποικιλία αλλά οι αριθμοί είναι πολύ μικρότεροι. Το είδος που φωλιάζει σε πιό σημαντικούς αριθμούς στον υγρότοπο είναι ο Καλαμοκανάς Himantopus himantopus.

Σημαντικά είναι κάποια είδη που φωλιάζουν στη μακία βλάστηση και τους λόφους. Η Λιοστριτσίδα Hippolais olivetorum και το Κουφαηδόνι Cercotrichas galactotes είναι δύο από αυτά. Πολύ σημαντικά για φώλιασμα είναι τα βράχια στους λόφους αλλά ιδιαίτερα στη Σφακτηρία η οποία αποτελεί ίσως το τελευταίο καταφύγιο στην περιοχή για το φώλιασμα ειδών όπως ο Πετρίτης Falco peregrinus και τα Αγριοπερίστερα.