Κοινός χειμερινός επισκέπτης και κατά τη μετανάστευση.
Common winter visitor and passage migrant.

Οι Σταχτοτσικνιάδες παρατηρούνται με ευκολία όλο το χρόνο στη Λ/Θ καθώς αρκετά μη αναπαραγώμενα άτομα περνούν εδώ και το καλοκαίρι. Το είδος είναι κοινό και στις δύο μεταναστευτικές περιόδους. Το φθινοπωρινό πέρασμα είναι από νωρίς τον Ιούλιο μέχρι Νοέμβριο (Μεγ. 832 στις 23.10.96) και το ανοιξιάτικο από τις αρχές Μαρτίου μέχρι τα μέσα Μαϊου (Μεγ 478 στις 14.3.98).

Συνολικά περισσότερα από 1.800 άτομα έχουν εκτιμηθεί ότι χρησιμοποιούν τη Λ/Θ την άνοιξη. Ο διαχειμάζων πληθυσμός έχει αυξηθεί από μόλις δύο άτομα τον Ιανουάριο του 1989 σε περίπου 80 κατά τους χειμώνες 1995 - 1999 (Μεγ χειμ. 85 την περίοδο 1999 - 2000).

Οι Σταχτοτσικνιάδες τρέφονται σε όλη τη Λ/Θ και το έλος ενώ καθημερινά περίπου 30 - 35 άτομα ακολουθούν τους τρεφόμενους Κορμοράνους και Αργυροτσικνιάδες και κουρνιάζουν στη νησίδα Χελωνάκι. Συχνά επίσης τρέφονται στους ιχθυοκλωβούς στον Όρμο του Ναβαρίνου ενώ πολλοί παραμένουν δραστήριοι και τη νύχτα.

Σήμερα ο Σταχτοτσικνιάς είναι το είδος ερωδιού που πέφτει πιό συχνά θύμα της λαθροθηρίας. Αυτό συμβαίνει επειδή, μετά την απαγόρευση του κυνηγιού, η λαθροθηρία λαμβάνει χώρα κυρίως το σούρουπο όταν οι άλλοι ερωδιοί έχουν ήδη φύγει για να κουρνιάσουν ενώ οι Σταχτοτσικνιάδες παραμένουν στη Λ/Θ για να τραφούν. Μέχρι 12 πουλιά εκτιμάται ότι πυροβολούνται κάθε χειμώνα.