Κοινός χειμερινός επισκέπτης.
Common winter visitor.

Ο Κορμοράνος απαντούσε σε σχετικά μέτριους αριθμούς στη Λ/Θ (π.χ. 150 τον Ιανουάριο του 1986, Joensen et al 1987). Ο διαχειμάζων πληθυσμός γνώρισε μία δραματική αύξηση από τα τέλη της δεκαετίας του '80, φτάνοντας, από 240 πουλιά τον Ιανουάριο του 1989, σε ένα λίγο - πολύ σταθερό πληθυσμό γύρω στα 1.000 άτομα μετά τα μέσα της δεκαετίας του '90. Τα πρώτα πουλιά εμφανίζονται αργά το Σεπτέμβριο και αυξάνονται σταθερά φτάνοντας το μέγιστο στα μέσα Δεκεμβρίου. Τα πουλιά τρέφονται στη Λ/Θ και κουρνιάζουν στη Σφακτηρία. Μετά τον Ιανουάριο ο πληθυσμός ελαττώνεται και τα πουλιά που μένουν αρχίζουν να τρέφονται και στη θάλασσα. Τα τελευταία ενήλικα έχουν φύγει στα τέλη Φεβρουαρίου ενώ νεαρά άτομα μπορεί να μείνουν μέχρι τα μέσα Απριλίου (ΤΠ 10.4.99). Είναι πιθανό ότι την άνοιξη απαντούν ορισμένα περαστικά άτομα που διαχείμασαν νοτιότερα. Οι Κορμοράνοι θεωρούνται ως απειλή από τους ντόπιους ψαράδες με αποτέλεσμα αρκετοί (μέχρι 60) να σκοτώνονται παράνομα κάθε χειμώνα. Το είδος επίσης τρεφόταν και στους ιχθυοκλωβούς στον Όρμο του Ναβαρίνου μέχρι που τοποθετήθηκαν προστατευτικά δίχτυα το 1998.