Ιούλιος: Η Λευκονυχτερίδα

Είναι μια από τις βασίλισσες της νύχτας. Παρά το παραπλανητικό της όνομα, δεν είναι λευκή αλλά καφετιά! Το όνομά της το πήρε από μια λευκή ρίγα κατά μήκος του κάτω μέρους της φτερούγας της.

Η Λευκονυχτερίδα είναι δραστήρια στο Πάρκο όλο το χρόνο, αλλά τον Ιούλιο είναι πιο πολυάριθμη, καθώς τα μικρά της που γεννήθηκαν γύρω στον Ιούνιο πραγματοποιούν τις πρώτες τους πτήσεις. Κάθε θηλυκό γεννά ένα ή δύο μικρά το χρόνο, τα οποία είναι ήδη ικανά να πετούν περίπου τρεις με τέσσερις εβδομάδες μετά τη γέννησή τους. Οι θηλυκές μεγαλώνουν μαζί τα μικρά τους, σχηματίζοντας αποικίες λίγων δεκάδων ατόμων, ενώ τα αρσενικά παραμένουν το καλοκαίρι μοναχικά.

Το σούρουπο κάνει δυναμικά την εμφάνισή της πετώντας κυρίως πάνω από τις λίμνες, αλλά και γύρω από τα δέντρα και τις λάμπες του Πάρκου, όπου τρέφεται με τα άφθονα έντομα που προσελκύονται από το φως. Το διαιτολόγιό της περιλαμβάνει μικρά ιπτάμενα έντομα, όπως μυγάκια, κουνούπια και νυχτοπεταλούδες. Κατά μέσο όρο, κάθε νυχτερίδα μπορεί να καταναλώσει κάθε βράδυ ποσότητα εντόμων ίση περίπου με το 50% του βάρους της.

Έχει υπολογιστεί ότι μια νυχτερίδα όπως η Λευκονυχτερίδα που ζυγίζει γύρω στα 5-10 γραμμάρια, μπορεί να καταναλώσει έως και 3.000 έντομα μόνο σε μία νύχτα, αποτελώντας έτσι ένα ισχυρό φυσικό εντομοαπωθητικό! Μια νυχτερίδα που πετά πολύ κοντά μας μπορεί λοιπόν να μας απαλλάσσει από ενοχλητικά έντομα!

Όπως η πλειοψηφία των νυχτερίδων, έτσι και η Λευκονυχτερίδα εκπέμπει υπέρηχους, δηλαδή ήχους πάνω από τις συχνότητες που μπορεί να γίνουν αντιληπτές από το ανθρώπινο αυτί. Εκπέμποντας υπέρηχους, μπορεί να σχηματίσει εικόνα των γύρω αντικειμένων από την ηχώ που αντανακλούν.

Αν και η όρασή της είναι αρκετά καλή, αυτό το σύστημα είναι πολύ πιο αποτελεσματικό για την ανίχνευση μικρών εντόμων στο σκοτάδι. Ωστόσο, όταν πετούν και τρέφονται, μπορεί να μιλούν μεταξύ τους με ήχους που γίνονται αντιληπτοί από τον άνθρωπο σαν ένα απαλό αραιά επαναλαμβανόμενο «κρρρτ» που μπορεί να σημαίνει κάτι σαν «ε, εσύ, κρατήσου μακριά από το φαΐ μου!» ή «εδώ έχει πολύ φαΐ!».

Κείμενο: Ε. Παπαδάτου
Φωτογραφία: Torsten Prohl

Λευκονυχτερίδα (Κάντε κλικ για μεγαλύτερη εικόνα)

Η Λευκονυχτερίδα με λίγα λόγια:

Όπως όλες οι νυχτερίδες, είναι τα μόνα θηλαστικά με την ικανότητα να πετούν.

Έχει μήκος 4-5 εκατοστά, μέγεθος που ισοδυναμεί με το ένα τρίτο περίπου του μεγέθους ενός σπουργιτιού. Όταν πετά, οι ανοιχτές φτερούγες και η μεμβράνη της ουράς ξεγελούν το μάτι και την κάνουν να φαίνεται μεγαλύτερη.

Η γούνα και το δέρμα της έχουν καφετιά απόχρωση.

Κατά μήκος του κάτω μέρους κάθε φτερούγας της έχει μια χαρακτηριστική λευκή γραμμή.

Και τα δύο φύλα είναι όμοια σε εμφάνιση, αν και γενικά στις νυχτερίδες το θηλυκό είναι λίγο μεγαλύτερο σε μέγεθος από το αρσενικό.

Ζει στη νότια Ευρώπη όλο το χρόνο, κυρίως στις μεσογειακές χώρες, και είναι ένα από τα πιο κοινά είδη στην Ελλάδα.

Ανθρωπόφιλο είδος, τρέφεται συχνά γύρω από τις λάμπες των δρόμων, αλλά και πάνω από το νερό και γύρω από τα δέντρα, μέσα σε κήπους και σε πάρκα.

Βρίσκει καταφύγιο σε σχισμές και ανοίγματα σε τοίχους κτιρίων, σε γέφυρες, στις σκεπές παλιών σπιτιών, αλλά και σε δέντρα.

Τρέφεται με μικρά ιπτάμενα έντομα, όπως μυγάκια, κουνούπια και μικρές νυχτοπεταλούδες.

Η επιστημονική της ονομασία είναι Pipistrellus kuhlii.