Λαθροθήρας (ο): πρόσωπο που κυνηγάει παράνομα, χωρίς άδεια, σε τόπο ή χρόνο απαγορευμένο. Λαθροθηρία (η): παράνομο, χωρίς άδεια κυνήγι.

Αυτές τις ερμηνείες διαβάσαμε στο πρώτο λεξικό που ανοίξαμε. Με βάση αυτές, ο νέος κυνηγός μπορεί να υποθέσει ότι παράνομο κυνήγι είναι το χωρίς άδεια κυνήγι και αντιλαμβάνεται οτι αυτό που οφείλει να κάνει για να μην ονομάζεται λαθροθήρας είναι να βγάλει κυνηγετική άδεια. Πληρώνει λοιπόν τις 25.000 δραχμές και μπαίνει στον κύκλο των 300.000 "νόμιμων" κυνηγών. Εδώ βρίσκεται φυσικά και το πρώτο λάθος, αφού υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά πράγματα από την κατοχή ή όχι της άδειας που καθορίζουν τη λαθροθηρία και που κυρίως είναι:

• κυνήγι με παράνομα μέσα (εξάσφαιρες καραμπίνες, "φλόμπερ", κράχτες κ.λπ.)
• θήρευση μεγαλύτερου αριθμού θηραμάτων από όσα επιτρέπονται ανά κυνηγό την ημέρα (π.χ. περισσότερες από τέσσερις πέρδικές την ημέρα)
• κυνήγι σε απαγορευμένες ζώνες όπως λέει και το λεξικό (π.χ. σε καταφύγια θηραμάτων κ.λπ.)
• κυνήγι εκτός κυνηγετικής περιόδου
• κυνήγι εντός της κυνηγετικής περιόδου αλλά σε μέρες και ώρες που αυτό απαγορεύεται (π.χ. κυνήγι πέρδικας εκτός Τετάρτης και Σαββατοκύριακου, κυνήγι τη νύχτα κ.λπ.)
• κυνήγι ειδών τνω οποίων το κυνήγι απαγορεύεται

Όλα τα παραπάνω μπορεί κάλλιστα να τα κάνει κάποιος που έχει άδεια και επομένως λαθροθήρας μπορεί να είναι και εκείνος που "κυνηγάει με άδεια". Μολονότι αυτό είναι αυτονόητο είναι πάντα σημαντικό να διευκρινίζουμε αυτή τη λεπτομέρεια: η λαθροθηρία καθορίζεται από τη συμπεριφορά του κυνηγού και όχι από την κατοχή ή όχι κυνηγετικής άδειας. Όταν οι κυνηγοί μιλούν για τους 300.000 νόμιμους - "αδειούχους" κυνηγούς, θα πρέπει να θυμούνται ότι κανένας τους δε μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι νόμιμος μόνο και μόνο επειδή έχει κυνηγετική άδεια. Όλοι οι οπλοφόροι είναι εν δυνάμει λαθροθήρες και κρίνονται συνεχώς από το αποτέλεσμα της κάθε κυνηγετικής τους εξόδου.

Το δεύτερο θέμα στο οποίο πρέπει να δώσουμε προσοχή είναι να διαχωρίσουμε τις δύο, πολύ διακριτές, κατηγορίες λαθροθηρίας.

Η πρώτη αφορά το κυνήγι των 29 ειδών που επιτρέπεται να κυνηγιούνται (θηράματα), αλλά που γίνεται με παράνομο τρόπο, σε υπερβολικό αριθμό, σε "τόπο ή χρόνο" απαγορευμένο όπως περιγράψαμε παραπάνω.

Η δεύτερη αφορά στο κυνήγι των 330 ειδών που απαντούν τακτικά στην Ελλάδα και βρίσκονται εκτός της λίστας των νόμιμα θηρευομένων ειδών. Σε αυτά περιλαμβάνονται και όλα τα σπάνια, απειλούμενα και προστατευόμενα είδη και φυσικά δεν έχει σημασία αν τα πυροβολεί κάποιος που -κατά τα άλλα- είναι "νόμιμος". Φυσικά αυτού του είδους η λαθροθηρία είναι, εξ'ορισμού, πολύ πιο σοβαρή.

Οι κυνηγετικές οργανώσεις ενδιαφέρονται για την πρώτη κατηγορία, όταν εξαγγέλουν μέτρα για την πάταξη της λαθροθηρίας. Δηλαδή, εννοούν λαθροθηρία πάνω στα θηράματα και όχι συνολικά σε όλη την ορνιθοπανίδα. Θα πει κανείς ότι πάλι καλά που κάνουν κάτι, έστω και μόνο για τα θηράματα. Αν όμως η λαθροθηρία πάνω στα θηράματα είναι μεγάλο πρόβλημα, η λαθροθηρία πάνω στα προστατευόμενα είδη είναι πραγματική καταστροφή (μια απλή επίσκεψη στο ΕΚΠΑΖ αρκεί για να πείσει) και για αυτή την καταστροφή οι κυνηγοί δεν κάνουν τίποτα.

Η διάκριση αυτών των δύο κατηγοριών λαθροθηρίας είναι χρήσιμη, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε ένα συνηθισμένο επιχείρημα των κυνηγιών υπέρ της απελευθέρωσης του κυνηγιού, ότι, δηλαδή, "αφήστε μας να κυνηγάμε και στις προστατευόμενες περιοχές, ώστε να έχουμε το κίνητρο να λάβουμε μέτρα κατά της λαθροθηρίας εκεί, όπως κάνουμε τώρα αλλού". Αν ως λαθροθηρία εννοούσαμε αυτήν πάνω στα θηράματα, τότε το επιχείρημα αυτό θα είχε βάση. Στην πραγματικότητα όμως η σοβαρότερη λαθροθηρία δεν αφορά στα θηράματα και δεν καλύπτεται από τα κυνηγετικά ενδιαφέροντα. Έτσι το κυνήγι σε προστατευόμενες περιοχές μόνο προβλήματα θα φέρει με την έισοδο και άλλων οπλοφόρων εκτός αυτών που (δυστυχώς) σήμερα υπάρχουν. Άλλωστε τα περισσότερα από τα σημαντικά είδη που απειλούνται από τη λαθροθηρία (δηλαδή τα μεγάλα αρπακτικά) πυροβολούνται εκτός προστατευόμενων περιοχών.

Συμπερασματικά, θα πρέπει να ελέγχουμε με προσοχή τι εννοούν οι κυνηγετικοί κύκλοι όταν μιλούν για λαθροθηρία. Εξ'άλλου η Κυνηγετική Συνομοσπονδία εξακολουθεί να θολώνει τα νερά σε αυτό το θέμα. Όπου τους συμφέρει, εμφανίζονται ως προστάτες της ελληνικής φύσης που θα πατάξουν τη λαθροθηρία (χωρίς να διευκρινίζουν ότι οι θηροφύλακες τους ασχολούνται μόνο με τα θηράματα και όχι με την υπόλοιπη ορνιθοπανίδα). Όταν βρίσκονται στριμωγμένοι, υποβιβάζουν το πρόβλημα, λέγοντας οτι η λαθροθηρία αποτελεί εξαίρεση και ασκείται από ελάχιστους "ασυνείδητους" εκτός των κυνηγετικών κυκλών. Άλλοτε πάλι επαναλαμβάνουν ότι η λαθροθηρία συμβαίνει μόνο, όπου δεν υπάρχει "νόμιμο" κυνήγι. Με άλλα λόγια χρησιμοποιούν τη λαθροθηρία μόνο όταν και όπως τους συμφέρει, κλείνουν τα μάτια στο ουσιαστικό πρόβλημα και δε δείχνουν πρόθυμοι να κάνουν κάτι.

Πολλοί κυνηγοί θα αισθανθούν αδικημένοι αφού πράγματι ενδιαφέρονται για τα άλλα είδη, ελέγχουν τους συναδέλφους τους, στέλνουν τραυματισμένα πουλιά στο ΕΚΠΑΖ κ.λπ. Πράγματι, έτσι είναι, εμείς όμως κρίνουμε από την πολιτική των Ομοσπονδιών και της Συνομοσπονδίας. Θα μπορούσαν αυτοί να κάνουν κάτι; Φυσικά ναι. Όμως αυτό θα σήμαινε να βάλουν το μαχαίρι στο κόκκαλο και να λάβουν ουσιαστικά μέτρα όπως:

• Αυστηρή εκπαίδευση και εξετάσεις για την απόκτηση της κυνηγετικής άδειας.
• Αυστηρός έλεγχος για το ποιος και πότε έχει κυνηγετικό όπλο.
• Δημόσια παραδοχή όλων των στοιχείων περί πυροβολημένων πουλιών στην Ελλάδα.
• Δημόσια καταδίκη όλων των κρουσμάτων λαθροθηρίας και των "φαινομένων λαθροθηρίας" όπως συμβαίνει στα νησιά του Ιονίου την άνοιξη και την αποστολή λαθροφυλάκων εκεί.
• Αποβολή από τους κυνηγετικούς συλλόγους των λαθροθηρών που είναι γνωστοί.

Τέτοιες όμως κινήσεις θα ήσαν μάλλον "αντιλαϊκές" για αυτούς και θα οδηγούσαν τόσο σε μείωση των κυνηγών, όσο και σε μείωση στην κατοχή όπλων κάτι που απλά δεν "συμφέρει". Ας μην βιαστούν οι κυνηγοί να μας χαρακτηρίσουν "αντικυνηγούς". Ίσα-ίσα τονίζουμε ότι η λύση θα πρέπει να περιλαμβάνει και αυτούς. Απλά χρειάζονται κάποια θαρραλέα βήματα που, δυστυχώς, δε γίνονται.