Ο υγρότοπος Άγρα - Βρυττών - Νησίου βρίσκεται στο Νομό Πέλλας, 6 χλμ, ΒΔ της πόλης της Έδεσσας, μεταξύ των οικισμών Άγρα, Βρυττών και Νησίου καλύπτοντας έκταση περίπου 6.000 στρεμμάτων. Σχηματίζεται εκατέρωθεν του ποταμού Εδεσσαίου, στην περιοχή που καταλάμβανε παραποτάμιος βάλτος, γνωστός στην αρχαιότητα με την ονομασία έλος Τιάβου. Ο υγρότοπος πήρε τη σημερινή του μορφή, κατά τη δεκαετία του 1950, μετά από παρεμβάσεις της ΔΕΗ, για να καλυφθούν οι ανάγκες του Υδροηλεκτρικού Σταθμού Άγρα.

Η ύπαρξη του παλαιότερου βάλτου, δημιούργησε ευνοϊκές συνθήκες για την εξέλιξη του οικοσυστήματος σε πολύ αξιόλογο βιότοπο, με μεγάλη αξία για τη βιοποικιλότητα, ιδιαίτερα για την ορνιθοπανίδα. Συνολικά έχουν καταγραφεί περισσότερα από 160 είδη πουλιών, με πιο χαρακτηριστικά τους κύκνους (κάποιοι αποκαλούν τον υγρότοπο "λίμνη των κύκνων"), τις φαλαρίδες, τα νανοβουτηχτάρια και τους μικροτσικνιάδες, καθώς και αρκετά είδη παπιών, με σημαντικότερο την πολύ σπάνια βαλτόπαπια που αναπαράγεται στην περιοχή.

Το νερό αποτελεί τη βάση για τη ζωή που αναπτύσσεται στον υγρότοπο, αλλά και για μια σειρά από δραστηριότητες ζωτικής σημασίας για την τοπική κοινωνία. Αφού δώσει ζωή στα πολύτιμα οικοσυστήματα του υγροτόπου, οδηγείται στον υδροηλεκτρικό σταθμό Άγρα, όπου χρησιμοποιείται για την παραγωγή ενέργειας. Στη συνέχεια ρέει προς την Έδεσσα για να τροφοδοτήσει τα κανάλια που διασχίζουν τα πάρκα της πόλης και τους καταρράκτες, το σημαντικότερο πόλο έλξης της. Από εκεί, συνεχίζει την πορεία του για να κινήσει ένα δεύτερο υδροηλεκτρικό σταθμό, κατόπιν συλλέγεται σε ταμιευτήρα, απ' όπου αρδεύονται 50.000 στρέμματα γεωργικής γης και ότι απομένει, συνεχίζει το ταξίδι προς τη θάλασσα, ολοκληρώνοντας έτσι έναν κύκλο πολύτιμης παρουσίας του στη φύση και πολλαπλής αξιοποίησης του από τον άνθρωπο.

Ο υγρότοπος στο παρελθόν επικοινωνούσε με τη λίμνη Βεγορίτιδα, μέσω σήραγγας που είχε κατασκευάσει η ΔΕΗ. Η πτώση της στάθμης της Βεγορίτιδας κατά τις τελευταίες δεκαετίες, απέκοψε την επικοινωνία της με τον υγρότοπο, περιορίζοντας πολύ την ποσότητα του νερού που εισρέει σε αυτόν. Επιπλέον, η αύξηση της χρήσης λιπασμάτων, που ακουλούθησε την εντατικοποίηση της καλλιέργειας κερασιού επιβάρυνε την ποιότητα του νερού, κατάσταση, όμως, αναστρέψιμη.

Συνέπεια των παραπάνω η υπερβολική ανάπτυξη των υδρόβιων φυτών και του καλαμιώνα, περιορίζοντας την κυκλοφορία του νερού και επιβαρύνοντας την οικολογική κατάσταση του.